Nueses miraes

Agora que la lluz tapez
el camín que caleya haza la to mirada
pela que los mios güeyos arrástrense...
quixere qu'abrieres la to boca
p'allumar el destín de les miraes,

nueses, namái nueses...

Miraes de destín
entrelazaes al abellugu del abrazu,
de l'amistá...
nel calecer de los besos...

nuesos, namái nuesos...

Zarrando les puertes de les duldes,

tuyes, míes, grises dubies ensin xacíu

namái vestíes de llercia ensin álitu

¡quémales énte los güeyos de les nueses miraes!

nueses, namái nueses...